Το Θηρίο του Γουίνιπεγκ και εγώ

Η Βανέσα Μαζούρ δεν αισθάνεται τύψεις που παραιτήθηκε. Ξέρει ότι έκανε το σωστό. Ήταν προσωπική βοηθός του Έιντεν Γκρέιβς, του κορυφαίου αμυντικού στο αμερικανικό πρωτάθλημα φούτμπολ, αλλά η δουλειά της δεν αναγνωριζόταν. Εξάλλου ήξερε εξαρχής ότι η εργασία αυτή ήταν μία προσωρινή λύση.

Η Βανέσα έχει σχέδια για το μέλλον της και αυτά δεν περιλαμβάνουν την μπουγάδα των τεράστιων εσωρούχων ενός άντρα που δεν έκανε τον κόπο να της πει μια καλημέρα, να τη συγχαρεί που έκανε καλά τη δουλειά της ή να της ευχηθεί για τα γενέθλιά της – ακόμα κι όταν δούλευε γι’ αυτόν ανήμερα των γενεθλίων της.

Το θρυλικό «Θηρίο του Γουίνιπεγκ» μπορεί να έχει πολλούς φαν, αλλά η Βανέσα δεν αντέχει άλλο. Δύο χρόνια είναι αρκετά. Όταν ξαφνικά, ο Έιντεν Γκρέιβς ρίχνει της άμυνές του και εμφανίζεται στην πόρτα της, ζητώντας της να αναλάβει μια εργασία εξωφρενική, δίνοντας εντελώς διαφορετική έννοια στον ρόλο της «προσωπικής» βοηθού, η Βανέσα απορεί.

Τι θα απαντήσει στον άντρα που έχει μάθει να γίνεται πάντα το δικό του;