Λάτιν νουάρ

H ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ με την πρόσφατη ιστορία της παρουσιάζεται σε αυτό το βιβλίο όπως τη φαντάζονται οι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων : σε χώρες όπως το Μεξικό, η Κούβα, η Αργεντινή, το Περού, η Χιλή, η Κολομβία· συγγραφείς όπως ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, ο Ρικάρντο Πίλια, ο Σαντιάγο Ρονκαλιόλο, ο Λεονάρδο Παδούρα, ο Χουάν Σαστουράιν, η Κλαούντια Πινιέιρο, ο Ραμόν Δίας Ετερόβιτς, ο Λουίς Σεπούλβεδα κ.ά.· αλλά και ως απόηχος των αστυνομικών ιστοριών στο έργο άλλων, όπως ο Χουάν Χοσέ Σάερ και ο Ρομπέρτο Μπολάνιο, που συνενώνουν δύο γενιές.

Στη στροφή του 20ου αιώνα και στην πορεία παγκοσμιοποίησης του αστυνομικού μυθιστορήματος, δύο τάσεις ξεχώρισαν: το Nordic και το Latin noir. Το λάτιν νουάρ έχει μεγαλύτερο λογοτεχνικό βάθος και εύρος. Κατάγεται από την έκρηξη της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας, το «μπουμ» της δεκαετίας του 1960.

Το βιβλίο είναι παράγωγο της εργασίας για το ομώνυμο ντοκυμανταίρ διεθνούς παραγωγής. Οι βασικοί του εκπρόσωποι, συγγραφείς της γενιάς του 1970, έχουν αρχίσει να περνάνε στην τρίτη ηλικία, ενώ το είδος που δημιούργησαν έχει πλέον αναδειχθεί ως μια από τις πιο σημαντικές κατευθύνσεις του αστυνομικού μυθιστορήματος – μετά τον Χάμμετ και τον Τσάντλερ.

«Το μυθιστόρημα που δημιουργήθηκε νότια του Ρίο Γκράντε», συνοψίζει ο Χουάν Σαστουράιν, «είναι ποιοτικά διαφορετικό, ειδικά από εκείνο της Ευρώπης. Νότια του Ρίο Γκράντε είναι πολύ δύσκολο για τον ντετέκτιβ, για όσους επιχειρούν να αποδώσουν δικαιοσύνη, να σχετιστούν με την αστυνομία».

Δεν υπάρχει τελική αλήθεια σε αυτά τα μυθιστορήματα και πολύ συχνά οι έρευνες δεν καταλήγουν πουθενά. Οι εγκληματίες δεν αποκαλύπτονται, δεν τιμωρούνται ποτέ, ούτε καν προσάγονται στη δικαιοσύνη. Όμως ο ντετέκτιβ προσπαθεί τουλάχιστον. Παρότι ξεζουμισμένος η κυνικός, αποτελεί την ελπίδα ότι εκείνος θα συνεχίσει να ψάχνει για την αλήθεια…